(το παρακάτω ντοκουμέντο βρίσκεται στο βιβλίο του Rene Vienet ‘Μάης 1968 – Λυσσασμένοι και σιτουασιονιστές μέσα στο κίνημα των καταλήψεων’ από τις εκδόσεις της Διεθνής Βιβλιοθήκης.)
ΜΕ ΤΗΝ ΛΥΣΣΑ ΣΤΑ ΣΩΘΙΚΑ!
Σύντροφοι,
Παρά την ολοφάνερη συμπαιγνία των σταλινικών της Ένωσης Κομμουνιστών Φοιτητών (U.E.C.) και των αντιδραστικών, οι μεγαλόπρεπες συγκρούσεις της περασμένης Παρασκευής μαρτυρούν ότι οι φοιτητές, μέσα στον αγώνα, αρχίζουν ν’ αποκτούν μια συνείδηση που δεν είχαν μέχρι τώρα: η απαρχή της βίας είναι και απαρχή του τέλους του ρεφορμισμού.
Κάθε ενέργεια του συμβουλίου του Πανεπιστημίου, που συνεδρίασε σήμερα το πρωϊ, είναι μάταιη: αυτή η απαρχαιωμένη μορφή καταστολής είναι ανίσχυρη μπροστά στη βία του πεζοδρομίου. Η πενταετής αποβολή απ’ όλα τα Πανεπιστήμια της Γαλλίας του συντρόφου μας Ζεράρ Μπιργκόν – που αποσιωπήθηκε απ’ τον τύπο, όλες τις μικροομάδες και φοιτητικές ενώσεις -, η αποβολή που απειλεί σήμερα το σύντροφό μας Ρενέ Ριεζέλ και έξι άλλους φοιτητές της Ναντέρ, αποτελούν για τις πανεπιστημιακές αρχές ένα τρόπο παράδοσης τους στα χέρια της αστυνομίας.
Απέναντι στην καταστολή, ο αγώνας που αρχίζει πρέπει να διατηρήσει τις μεθόδους βίαιης δράσης του, τη μόνη του δύναμη για την ώρα. Κυρίως όμως θα πρέπει να βάλει σε προβληματισμό τους φοιτητές που τον κάνουν. Γιατί δεν υπάρχουν μόνο μπασκίνες: υπάρχουν και τα ψέμματα των διάφορων τροτσκιστικών μικροομάδων (J.C.R., F.E.R., V.O.), των κινεζόφιλων (U.J.C.M.L., Επιτροπές Βιετνάμ της βάσης), των αναρχικών αλά Κον-Μπεντίτ. Ας πάρουμε τις υποθέσεις μας στα δικά μας χέρια!
Το παράδειγμα των συντρόφων που συνελήφθησαν την Παρασκευή στη Σορβόννη, και που στασίασαν μέσα στην κλούβα που τους μετέφερε, είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Όσο δεν υπάρχουν παρά μόνο τρεις μπασκίνες μέσα σε κάθε κλούβα, ξέρουμε πως να τους περιποιηθούμε. Το προηγούμενο του αστυνομικού Μπρυνέ, που τον ξυλοφόρτωσαν χτες, πρέπει να γίνει νόμος: θάνατος στα καθάρματα!
Ήδη η βία κάνει τους ηγετίσκους των μικροομάδων να το βουλώνουν. Η αμφισβήτηση του αστικού Πανεπιστημίου μόνο, είναι ένα ασήμαντο γεγονός τη στιγμή που όλη η κοινωνία πρέπει να καταστραφεί συθέμελα.
Ζήτω οι Ζενγκακούρεν!
Ζήτω η Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας των Βανδαλιστών (του Μπορντώ)!
Ζήτω οι Λυσσασμένοι!
Ζήτω η I.S.!
Ζήτω η κοινωνική επανάσταση!
Παρίσι, 6 του Μάη 1968 – οι «Λυσσασμένοι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου